Het toverwoord van elke studie, de oplossing voor alle kwaad heet: ONDERZOEK. Je kent het wel: chocola is goed voor je gezondheid, zegt de onderzoeker.Chocola is slecht voor de gezondheid zegt de andere onderzoeker. Zodat je er geen chocola van kunt maken.
Wifi, mijn kat, doet ook aan onderzoek. Ze heeft zelfs verschillende onderzoeken gelijktijdig lopen.
Zo onderzoekt ze dagelijks, of ze nog langer kan slapen dan de vorige keer. Of ze onderzoekt of ze echt alle kikkers uit de vijvers heeft gevist. Of ze onderzoekt of de baas dit keer het vogeltje wel waardeert dat ze net heeft gevangen.
Tsja, daar maak je dan zeker geen chocola van.
Hoezo gaat het dit keer over onderzoek? Wel, ik vond een artikeltje in de krant. Dit stond er boven:
‘Speuren naar slechte rekenprestaties’ . Wat gaat de inspectie van het onderwijs onderzoeken? Let op: de inspectie wil inzichtelijk maken ‘welke oorzaken een rol spelen bij de neergaande trend’ in basis-, voortgezet en beroepsonderwijs.
Nu zie ik geen enkele reden voor dit onderzoek. Allereerst is het algemeen bekend dat kinderen niet kunnen rekenen. Daarom wordt er in de basisschool extreem veel tijd besteed aan rekenen, worden in het VO rekentoetsen afgenomen, en mag je niet naar de PABO als je niet de rekentoets haalt in het eerste jaar.
En toch helpt dat allemaal geen barst, want Nederland scoort in de kunst van rekenen elk jaar weer lichter op de internationale scorelijstjes. Zuid-Korea en Singapore niet.
Je zou dus zeggen: stuur een ‘deskundige naar Zuid-Korea en Singapore, laat kijken wat ze daar doen en neem het over. Hoe moeilijk kan het zijn?
Kijk, zo vis ik zo maar een stukje van internet:
Je hoort het steeds doorklinken in de woorden van de Singaporese rekenexpert: leren rekenen is vooral een middel, geen doel op zich. Yep Ban Har: ‘Technologie wordt steeds belangrijker, machines hebben veel van ons overgenomen. Als je alleen dingen kunt die een computer ook kan, heb je een probleem. Het gaat juist om die dingen waarin apparaten niet kunnen tippen aan het menselijk brein: visualiseren, communiceren, abstraheren, ideeën omzetten in woorden. Rekenen is een goede manier om dat soort eigenschappen te ontwikkelen.’
Nu is er een boek geschreven: ‘Effectief rekenonderwijs op de basisschool’, afkomstig van de hand van onderwijsadviseur Marcel Schmeier. Kort samengevat: stop met het verkleden van rekensommen in verhaaltjes, en leer de tafels van vermenigvuldiging weer aan (ik voeg daar zelf aan toe dat het leren staartdelen dan ook weer gemakkelijker verloopt). Marcel heeft dat natuurlijk onderzocht.
Maar nee. Dit krantenartikel eindigt met deze boodschap: de woordvoerder van de inspectie benadrukt dat in het onderzoek breder wordt gekeken dan de rekenmethodes. Bovendien noemt hij de discussie over rekenmethoden verouderd…
Dank je de koekoek. Er wordt dus helemaal niet onderzocht. Als je rekenmethodes, en de wijze waarop je daarmee werkt, buiten beschouwing laat heb je geen flauw benul van wat er in basisscholen gebeurt (nu had ik dat idee toch al bij de inspectie). De inspectie wil daarmee dus niet kijken naar de eigen kwalijke rol over de dwang tot gebruik van realistische rekenmethoden, terwijl iedere onderwijskracht die al langer dan 20 jaar meeloopt precies weet vanaf wanneer de rekenprestaties achteruit gingen! En met dat gepruts zijn we nu al zolang bezig dat elke generatie weet dat het rampzalig is als de kassa in de supermarkt uitvalt.
Ik weet wel wat andere oorzaken te noemen:
– wat gebeurt er als je een hele generatie PABO-studenten opleidt zonder te eisen dat ze het rekenen zelf perfect beheersen?
– wat gebeurt er als je rekentoetsen nodig hebt om te bewijzen dat een student genoeg gekwalificeerd is? Dat is toch het paard achter de wagen spannen?
– wat gebeurt er als een leraar tijdens een rekenles in een groep van 30+ verplicht aan de instructietafel zit met ‘zorg’leerlingen, terwijl hij dan geen zicht heeft op wat de anderen doen (waardoor achteraf tijd verloren gaat met herhalen? Of niet, want daar is geen tijd voor)?
– wat gebeurt er als je vakmanschap verpest door vakmensen door hotemetoten voor te laten schrijven dingen te doen waarvan ze weten dat ze niet goed zijn voor de leerlingen?
– wat gebeurt er met de leerling motivatie, als je de godganse dag bezig bent met rekenen en taal, terwijl er geen tijd over is voor muziek, handenarbeid, tekenen en andere nuttige talenten?
– wat gebeurt er, als je in de opleidingen zo slecht bezig bent en de duurste methoden de basisschool in gesleept worden, zonder dat er tijd is om je eens goed in te graven in de materie?
– hoe kan het dat op streng-klassikale scholen de kwaliteit van het rekenonderwijs hoog ligt?
– hoe kan het dat in periode van verslechtering van rekenonderwijs de gemiddelde klassengrootte toenam en tegelijkertijd kinderen met problemen in de klas moesten blijven?
Dit belooft allemaal wat. Het zal nog veel slechter gaan dan nu, want aan al deze dingen gaat niets veranderen. De inspecteur wil het niet eens onderzoeken.
Van zulke chocola gaat onderwijs zeker dood. Een hele generatie vaklui gaat met pensioen, en de uitgevers nemen het met hun methoden volledig over.
Aansluitend bij mijn vorige blog: kan de inspecteur eigenlijk nog wel kwaliteit verbeteren?