In februari gaat het beginnen: de volgende actie in het onderwijs. Estafette-actie dit keer.
Personeelskamers bespreken deelname. Ja, roept de één, zolang de minister niet over de brug komt.. Nee, roept de ander, je moet de ouders te vriend houden. Twijfel: was als het bestuur niet doorbetaalt?
Eerlijk gezegd: ik heb er ook een hard hoofd in. Wat gaat dit nu opleveren? Als ‘het bestuur’ niet betaalt, komt dat omdat het ministerie geld in houdt. Dus ‘de baas’ wordt er niet echt minder van, die kan een deel van de begrotingstrammelant oplossen. Wie weet stopt ie het bespaarde geld wel in de mensenpot. Betalen we dus toch zelf de rekening.
Ouders: die krijgen er last van, en straks een keer de buik van vol.
Voor meer salaris hebben we de rekening altijd deels zelf betaald, ons sigarenkistje is inmiddels wel zo ongeveer leeggehaald. Toch probeert men het nog steeds op het ministerie. Die werkdruk, laten we het daar eens over hebben…. Even terugkijken.
Functiemix... Omhoog komen als leraar is gekoppeld aan gekoppeld aan studeren en een speciale taak in de school. Met dank aan de onderwijsbonden, die met werkgevers een vage regeling hebben bedacht.
Uren schrijven, ook zo iets. Om de werkdruk aan te tonen. Kijk wat er van terecht kwam: hele systemen zijn bedacht om tot op de minuut uit te rekenen hoeveel tijd beschikbaar was voor nawerk, voorbereiding, schooltaken, professionalisering… En kijk ook wat het aan werkdrukvermindering heeft opgeleverd. Met dank aan de onderwijsbonden, die hebben meegedacht in het bedenken van zo’n zotte regeling (en ze hadden het kunnen weten, want in de zorg spelen zich soortgelijke taferelen af).
Bewijslast voor het verrichten van goed werk in de klas: stapels, òf in je klassenmap òf digitaal, groepsplan zo, handelingsplan dat, projectplan+, scholingsplan en schoolplan….
De prestaties in je groep laten zien in de personeelskamer. Iedereen kent de drukte, die vooraf aan een inspectiebezoek speelt.Iedereen kent de druk in deze periode, als de CITO-toetsen worden afgenomen.
Passend onderwijs: onderwijs-op-maat voor steeds meer leerlingen in de ‘gewone’ groep, waar noch de groep beter van wordt noch de leerling die wordt ingepast, want groepen werden groter en de leerkracht moest het maar uitzoeken. Met dank aan de onderwijsbonden, die hun meewerking verleenden aan het invoeren van de regeling.
Het lerarenregister, ook zo iets. Het zou het register van de leraren zijn. Maar als Jan van de Ven van PO-in-actie zich aanmeldt als potentieel voorzitter doen de onderwijsbonden er alles aan om te voorkomen dat Jan een serieuze klus kan oppakken. Dat register? Dat wordt helemaal niet van ons leraren. Dat wordt van de onderwijsbonden…
En nu is er weer een nieuw speeltje. Van basisbekwaam naar vakbekwaam…. Dus invoeringsplannen, studieplannen, visitatieschema’s…. Welke eisen zijn er door de onderwijsbonden aan gesteld? Hoe kan het dat dit zomaar van start kan? Wat levert het dan op als je vakbekwaam bent?
Estafettestakingen…. Ik zou er op vertrouwen als het een estafettestaking van PO-in-actie zou zijn. Maar dat de onderwijsbonden zich er achter hebben geschaard…? Moet dat vertrouwen geven?