Passend Onderwijs… Wat is dat? Ik heb er al eens eerder een vraagteken bij gezet. Vraag me nog steeds af: wie bedoelt nu eigenlijk wat?
Individueel onderwijs? Gaat het echt alleen maar over leerlingen met leer- of gedragsproblemen? Mag een kind, dat goed kan leren, ook rekenen op passend onderwijs?
En de docent: wat is dat voor iemand? Een schaap met zeven poten? Iemand met gemiddeld vijftien leerlingen? Van alle markten een beetje thuis?
De ouder, die mooie verhalen hoort op TV over passend onderwijs? Die in de veronderstelling leeft dat de school op elk probleem een antwoord heeft omdat er geld voor is? Die zo nodig klachten indient, sputtert via soc. media of naar de rechter stapt?
Passend Onderwijs. Vanaf 2014. Meer thuiszitters. Meer gedoe in de klas. Meer gedoe in de personeelskamer. Meer bureaucratie (want immers onduidelijkheid). Meer gedoe onder ouders en tussen ouders en scholen.
Passend Onderwijs. Zo duidelijk dat geld bij bakken op de plank blijft liggen. Terwijl er toch genoeg te doen is. Extra handen in de klas gewenst. Geen thuiszitters. Kleinere hulpgroepen. Huiskameropvang bij gedragsproblemen. Noem op.
Passend Onderwijs. Halve regelgeving. Zoals alle grote veranderingen van dit kabinet bestaan uit halve regels.
Van flexibel werk naar ontslagen. Van agent-om-de-hoek naar agent die je zelden nog ziet. Van jeugdzorg naar straattrammelant. Van ouderenzorg naar plasluiers.
Van regels naar nog meer regels. Geen kaasschaaf maar botte bijl. Zoek het maar uit, participeer maar lekker.
Passend Onderwijs. Volstrekte onduidelijkheid over doel en invulling. De docent mag het uitzoeken, met grotere klassen en meer probleemleerlingen. Hulphanden ho maar. Liever het geld op de plank.
Zakten de resultaten van reken- en wiskundeonderwijs de laatste vijftien jaren? Maak je borst maar nat. Dat was nog maar het begin…