Een tijdje geleden kreeg ik de hint mijn blog te hernoemen in ‘Onderwijsisnetleukmeer’…
Daar heb ik nog niets mee gedaan. Want: is onderwijs niet leuk meer?
Wat is er niet leuk? Een vakmens voor de klas weet dat het wel degelijk een mooi en dankbaar vak is. Veel jonge mensen voor de klas vinden het wel degelijk prachtig werk.
Maar toch: er wordt veel gemopperd, er is veel langdurig ziekte, er wordt vaak geklaagd. Over salarisachterstanden, over werkdruk, over ouders-met-poeha, over prinsen en prinsesjes, over planlast, over inspectie-eisen, over… Ja, waar niet over….
Als je, zoals ik, al een poosje meeloop, dan zie je ook dat er veel veranderd is, en heel vaak niet ten goede.
Afschaffen MO-studies in 1983 sloot de deur naar studies die de overstap naar het VO mogelijk maakten (mensen bleven zitten waar ze zaten), een periode van flauwekulcursussen als Speerpunt Lezen en EIBO (Engels in het basisonderwijs) volgde. De basisschool kwam in 1985, maar het oorspronkelijk ideaal, echte doorgaande leerweg kwam niet van de grond (daarom hebben we het 30-jarig jubileum in 2015 ook maar niet gevierd). Afknijpen van geldstromen (al vanaf die tijd) leverde stokkende salarissen op. Vervolgens kozen jongens bij voorkeur andere opleidingen dan de uitgeklede PABO. Ruimte voor echte jongensvakken verdween, wat het verdwijnen van jonge mannen in het onderwijs versnelde.
De ene na de andere minister wilde een stempel zetten, en vakmanschap werd steeds verder afgewaardeerd. Verantwoordingsplicht deed zijn intrede, kwaliteit werd speerpunt. Inmiddels is dat verworden tot ISO-certificering van leerlingen met behulp van CITO-toetsen. Onderwijs is steeds meer gericht geraakt op het afleveren van cloontjes.
En nu, na al die jaren, is er weer iets nieuws bedacht: van de basisbekwame naar de vakbekwame leraar… Mooi! Als dat vakbekwaam dan ook beoordeeld gaat worden door vakbekwame docenten….
IS onderwijs niet leuk? Ja, het werken met kinderen is nog steeds leuk. Waardevol. Om blij van te worden. Om trots te zijn op wat je als leraar bereiken kunt. Om te zien hoe leerlingen boven zichzelf uit kunnen stijgen (zeker als jij als leraar van de gebaande paden durft af te wijken).
Mijn blog blijft daarom Onderwijs-is-leuk heten. Ook al is het soms heel moeilijk ministers, ambtenaren, beleidsmedewerkers, zorgspecialisten, inspecteurs etc weg te denken….
En als leraren met elkaar hun eigen trots weer terug kunnen vinden, zal het nog veel leuker kunnen worden!