Buiten knipoogt de zon: lente op komst. Her en der ontluiken de tuinen, rosé en witte bloesem springt plotseling tevoorschijn. Het merelpaartje (van vorig jaar weer?) scharrelt rond, op zoek naar nestmateriaal.
Buurmannen zijn druk doende: snoeien, verticuteren, bladruimen, karrenvol opladen en dan keurig met een netje richting de stort. Ramen wassen, kozijnen poetsen, de auto een nawinter-poetsbeurt, hogedrukreinigers die terrassen schoonspuiten, gietertjes met groen-aanslag-reiniger.
Ook de stad bloeit op. de ijsautomaten zijn weer in bedrijf, steeds meer terrasjes worden weer buiten gezet. En het publiek scharrelt naarstig rond, op zoek naar de juiste lentemode…
Je zou zeggen: waarom dan zo’n onheilspellende titel? Wel, in het verblijdend geweld van de lente vind ik in de kantlijn van het nieuws zo’n soort pagina-vijf-berichtje. Even is Rutte buiten beeld, even geen Turks referendum dat het laatste Turks referendum wordt…
Het is Maurice de Hond die het onderwerp is van schokkend nieuws! Maurice, de eeuwige strijder voor totale onderwijsvernieuwing met behulp van het wonder van Jobs, heeft moeten aftreden als bestuurder van de eerste iPad-scholen in Amsterdam! Mooie woorden als ‘ organisatorische problemen’ en ‘ gebrek aan animo’ worden gebruikt. Beide scholen stonden al onder verscherpt financieel inspectietoezicht, maar er is meer aan de hand. Let op:
– hoge kosten voor ziek personeel
– hoge kosten voor tablets
– hoge kosten voor bedrijfsvoering
– bestuurlijk amateurisme en gebrek aan expertise
In het verhaal komt oud-wethouder van Amsterdam Lodewijk Asscher ook voorbij. Die gaf O4NT een kans, op voorwaarde dat achterstandswijken konden profiteren.
(Wel ja: Lodewijk, he? Die is nu zelfs geen lijsttrekker van de PvdIPad meer….)
In elk geval: Maurice treft geen blaam. Die wilde toch al geen schoolbestuurder worden. En het was ook geen wonder, met zo’n achterstandsschool in de Bijlmer. En al die kinderen met leer- en gedragsproblemen… dat werkte niet goed op een iPadschool. En als de leerkrachten dan ook nog massaal ziek worden (omdat dat hele idee van ‘de leerkracht als coach’ niet deugt?)…
Misschien wordt het tijd dat Maurice ook een beetje de hand in eigen boezem steekt. Scholen oprichten en besturen, met een onderwijsconcept dat zich niet bewezen heeft… Misschien is dat toch wat anders dan marktonderzoek doen? Zou het kunnen zijn dat je daar andere vaardigheden en talenten voor nodig hebt? Ook al heb je een dochter waarmee je wilt experimenteren?
Het begin van het einde? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het verstandig is de ontwikkeling van nieuwe onderwijsconcepten niet op te hangen aan mooie apparaten, of passend onderwijs te verwarren met digitalisering van onderwijs.
Ik hoop nu dat ook O4NT-scholen nu maar eens moeten laten zien hoe dat concept leidt tot:
– hogere onderwijsresultaten
– definitief meer gemotiveerde leerlingen
– grotere oudertevredenheid
– en personeel dat boven-gemotiveerd is en blijft.
Voor Maurice geldt: het kan geen kwaad eens even achterom te kijken en zichzelf de eerlijke vraag te stellen: waar ging het fout?