Het is weer april. In die maand kunnen we het rapport van de onderwijsinspectie tegemoet zien….: De staat van het onderwijs’.
What’s in a name, zou je kunnen denken (maar goed, niet meteen al te negatief insteken). Vorig jaar had ik nogal wat kritiek op de ronkende taal en het volslagen gebrek aan waarmaken daarvan.
Voordat ik dit jaar eens wil kijken naar de inhoud van het flinke boekwerk, dat de onderwijsinspectie dit keer produceerde wil ik graag eerst wat geschiedenis boven halen. Geschiedenis is een mooi vak. Je kijkt naar het verleden en probeert o.a. te ontdekken welke lering tot welk gevolg heeft geleid.
In 2008 produceerde de Tweede-Kamer-commissie ‘Parlementair Onderzoek Onderwijsvernieuwingen’ het rapport ‘Tijd voor onderwijs’. De commissie had hiervoor flink onderzoek verricht in het onderwijsveld. Nu is het interessant om, met de conclusies van dit onderzoek in de hand, eens te kijken naar het nieuwe rapport van de Onderwijsinspectie. Daarbij is de vraag belangrijk welke effecten uit het rapport van de commissie-Dijsselbloem’ vindbaar zijn in dit rapport.
Nemen jullie me nu niet kwalijk dat ik het commissierapport hier niet integraal vermeld (je zou er een hele avond zoet mee kunnen zijn). Ik heb wel de hoofdconclusies hieronder opgesomd, maar je zult zelf met de samenvatting nog even op zoek moeten naar de onderliggende oorzaken.
De commissie concludeerde in grote lijnen dit:
-De overheid heeft kerntaak, namelijk het zeker stellen van deugdelijk onderwijs, ernstig verwaarloosd:
– Op dit moment is er grote onrust binnen het onderwijs en toenemende maatschappelijke zorg over de onderwijsresultaten
– De overheid heeft zich, soms tot in het klaslokaal, bemoeid met de didactiek.
Zowel voor het herstel van het maatschappelijk vertrouwen in het onderwijs, als voor het herstel van het vertrouwen vanuit het onderwijs in de overheid, is een nieuwe, heldere afbakening van verantwoordelijkheden dringend noodzakelijk.
Mbt onderwijsvernieuwingen stelt de commissie:
- Analyse van problemen schoot tekort
- Grote risico’s genomen met kwetsbare leerlingen
- Verantwoordelijke bewindslieden vertoonden een tunnelvisie
- Politiek draagvlak belangrijker dan draagvlak in onderwijs
- Overeenstemming met het onderwijsveld werd bereikt met de beroeps vertegenwoordigers van belangenorganisaties. Zij leken daarbij dichter bij de politiek te staan, dan bij hun eigen achterban.
- Docenten, ouders en leerlingen onvoldoende gehoord in ‘onderwijspolder’
- Veel beleidskeuzen werden bepaald door het financiële kader
- Parallelle ingrijpende veranderingen doorkruisten de vernieuwing
- Didactische vernieuwingen werden als verplicht ervaren
- Forse aanpassing in regelgeving achteraf
- Te veel waarde gehecht aan goede positie Nederland op internationale ranglijsten
- Wetenschappelijke onderbouwing ‘nieuwe leren’ ontbreekt grotendeels
- De wijze van invoering ‘nieuwe leren’ risicovol
De samenvatting van dit rapport uit 2008 kun je vinden op:
https://www.parlement.com/9291000/d/svrapportonderwijs.pdf
Laat ik, voordat ik morgen verder ga, nog even wat personen bij hun naam noemen, zodat het ons niet ontgaat wie we tegenwoordig ook nog ‘in het circuit’ tegenkomen:
In 2008 kwam je ook deze personen tegen:
Minister van Onderwijs: Ronald Plasterk, met secondant André Rouvoet
Halbe Zijlstra, Min Onderwijs vanaf 2010
2001-2007: Mr. drs. Kete (Catharina) Kervezee (1948), hoofdinspecteur onderwijs
Michel Rog, voorzitter OCNV (2008-2012)
Walter Dresscher, voorzitter Aob in 2008
En ook toen had je de zogenaamde ‘Onderwijsspecialisten’ ….
Bij het ‘bestuderen van’ komen we deze mensen weer tegen (waarbij blijkt dat politiek kortzichtig is).
In het volgende blog loop ik ‘De staat van het onderwijs 2019’ door, met in het achterhoofd de conclusies van de commissie Dijsselbloem… Proef de conclusies van de commissie eens. Kijk wat je herkent….
Eens kijken of het zin had, zo’n Parlementair Onderzoek….