Daar stonden ze dan: 40.000 onderwijsmensen op het Malieveld in Den Haag, op 15 maart. Petjes, fluitjes, spandoeken en een hoop lawaai. En modder! Teken aan de wand.
Want welke illusie kun je hebben bij een derde onderwijsstaking? Staken voor minder werkdruk en meer salaris, terwijl er al heel wat geld naar het onderwijs toekwam… Terwijl ook politie, brandweer, defensie en al die andere publieke diensten meer willen…Terwijl zorg en pensioenen en klimaatafspraken op het wachtlijstje staan?
Natuurlijk heeft de overheid het onderwijs flink te pakken gehad. Al vanaf 1983, met de invoering van de HOS. Met het verdwijnen van de MO-opleidingsstructuur. Met de basisschool, WSNS, bemoeienis met inhoud van onderwijs, met het afnemen van arbeidsvoorwaarden als de interimregeling en de BAPO, met het intrekken van regelingen als spaarloon… Met het invoeren van Passend Onderwijs op een koopje…
Maar hebben de onderwijsbonden hierbij dan geen boter op hun hoofd? zaten zij niet steeds bij cao-onderhandelingen? Waarom wijzen zij steeds naar Den Haag?
En hebben we al die jaren ook niet steeds zelf staan toe te kijken?
Daar ligt ook de oplossing. Stop met toekijken. Modder niet langer aan. Wijs niet langer naar Den Haag. Kom voor jezelf op, in plaats van Den Haag te bezoeken.
Last van werkdruk? Stop dan met dagen die langer duren dan 8 uur.
Stop met taken die kinderen niet helpen. Doe geen administratie voor een ander, als het kinderen niet verder helpt. Werk niet in avonduren (de notaris, de huisarts en de dominee doen dat ook niet meer). Accepteer niet dat er bezoek in je klas zit, dat leidt maar af en geeft druk (ja, ook de inspecteur mag wegblijven). Je kunt vast aanvullen.
Oh ja: het helpt alleen als je het met tenminste 100.000 man doet. Want daar zijn ze in Den Haag sterk in: verdeel en heers.