Een blog is alleen maar een blog als er geblogd wordt. Toch?
Dat is er de laatste jaren wat bij gebleven. Dat mag ik mezelf euvel duiden. Maar ik leg graag uit waarom.
Een blog is zinnig als het ergens over gaat. Over tuinbonen bijvoorbeeld, of over krokodillen, of over je kat. Maar het het niet handig om het over al die drie dingen te laten gaan. Immers: de krokodil-geinteresseerden zouden dan bijvoorbeeld verhalen willen over krokodillen die katten eten. Mijn kat zou dat beslist niet prettig vinden.
Terug naar de basis dus. Ooit ben ik mijn blog begonnen om twee zaken: mijn kat en mijn vak. En dat is ook waar ik weer naar terug ga.
Mijn kat. Een zeer oorspronkelijke Siamees: stronteigenwijs (als zijn baasje), prachtig blond (niet net als zijn grijze baasje) en inmiddels tien jaar oud. Zo oud is hier nog nooit een kat geworden. Mevrouw (het is namelijk een poes) is in die tien jaar wel wat rustiger geworden.
Zo af en toe nog een racepartij door tuin of huiskamer (het zogenaamde ‘benen strekken’), maar voor de rest: een wandelingetje in de tuin, pitten in de mand (machtig veel uren) en praten. Steeds meer. Daar gaat het de volgende keer over.
Met poeslief valt nog genoeg te beleven. In mijn vak ook. En soms…. ziet de kat het beter dan ikzelf….