Kleuters zijn in, schreef ik de vorige keer. De roep van de ‘ouderwetse kleuterleidster’ (pas op: ik beschouw die titel als een eretitel!) klinkt allengs luider. Was de KLOS ooit de klos, na jaren blijkt het geluid van die zijde weer aan te zwellen.
Ook onder onderwijzers (zij, die ooit begonnen met lesgeven in de lagere school, de generatie die langzamerhand met pensioen gaat) is het niet stil. Alleen zijn zij nog niet voldoende in staat de krachten te bundelen.
Is het jullie opgevallen? In 2015 bestond de basisschool als concept 30 jaar. 30 jaar na de start in 1985 bleef het ijzig stil. Geen jubileumfeestje, geen eenmalige 30-jaar-bonus, geen grootschalige conferenties, geen boek of glossy magazine…
Dus maar even googelen (ik bedenk me: de basisschool is iets uit de tijd van voor internet). Wel verdraaid, ik heb het gemist: basisschool de Boog uit Eindhoven heeft het jubileum gevierd (’t was dan wel een eigen jubileum, maar toch).
2015: waren er dan geen successen te vieren? Of waren er geen mensen, die zin hadden aan zo’n feestje? Viel er überhaupt iets te vieren?? Alleen voor de kleuter geen feestje, of evenmin voor de rest van het onderwijskasteel?
Vooronderstelling bij de ooit opgerichte basisschool was dat integratie van kleuteronderwijs en onderwijs aan de lagere school (meer schools leren) zou leiden tot een ononderbroken leerweg. De muren tussen beide vormen van onderwijs zouden verdwijnen en onderwijs zou gaan aansluiten bij de ontwikkeling van het kind. Passend onderwijs dus.
Waarom worden de dingen in ons onderwijsland eigenlijk niet hardop gezegd? Zo van: de integratie van kleuteronderwijs en lagere school is helaas ten koste gegaan van de kleuterontwikkeling? En: de basisschool heeft niet geleid tot hogere onderwijsresultaten, maar is helaas verdronken in cijferfetisjisme en demotivatie over de hele linie? Kortom: de muren staan nog gewoon overeind, net als de muren tussen primair en voortgezet onderwijs?
Nee, we hebben in 2015 niet het 30-jarig jubileum van het basisonderwijs gevierd, vermoedelijk omdat er niets te vieren viel, maar dat niet hardop gezegd moest worden.
In plaats daarvan werd in december 2015 het rapport Onderwijs2032 gepresenteerd. 30 jaar na oprichting van de basisschool wordt het startschot gegeven voor de volgende grote onderwijsverandering….
De oprichting van de basisschool: geen idee van de werkers in het lokaal, maar ideeën vanuit het ministerie en vanachter bureau’s. Resultaat: helaas, na 30 jaar zwijgen we daar maar over. Vooruit: andere tijden.
Onderwijs 2032: opnieuw een idee van de beleidsmakers. Zij (de schrijvers) roepen dan wel dat iedereen mee heeft kunnen denken, maar wie het eindrapport leest ziet dat er niet zoveel verschil is met het eerste rapport ( dat er dus of niet zoveel werd meegedacht of dat het resultaat van te voren al bekend was).
In elk geval: de beleidsmakers hebben bedacht dat het onderwijscurriculum moet worden vervangen, omdat de wereld snel verandert. Het rapport is niet tot stand gekomen met inbreng van, juist ja, de werkers op onderwijs-werkvloer. Vermoedelijk te druk? Langzamerhand worden de personeelsorganisaties wakker….
We weten dus nu welke kant het opgaat. Het onderwijs gaat op de schop, we hebben een vage stip in de toekomst waar het heen moet. Het curriculum gaat op de schop, integratie tussen vakken (vakken gaan verdwijnen), ruimte voor talent, gericht op levenslang. O sorry, levenslang leren….
Laten we dan nu ook gewoon gaan luisteren naar die KLOS-sers. Zij weten wat het is: thematische aanpak, integratie, ruimte voor ontwikkeling, kennis van ontwikkelingssprongen, en dat alles gericht op levenslang leren….
Een soort omgekeerde basisschool. Een school waar onderwijs aan kleuters de maatstaf wordt en de muren in de lagere school omlaag gaan. Toch?