Je kent ze wel, die prachtige kalenders, die je aan het begin van het jaar kunt aanschaffen, vol met filosofische, stimulerende, inspirerende, gedenkwaardige, positieve of humoristische uitspraken. Zo van het niveau Loesje of hoger (die van Loesje gebruik ik ook graag).
Zoals deze:
Het is onmogelijk’, zei trots. ‘Het is riskant’, zei ervaring. ‘Het is zinloos’, zei vrede. ‘Probeer het’, fluisterde het hart.
Er zijn van die spreuken die je echt raken, andere betekenen (nu) nog niets en weer andere beschouw je als onzin…Vaak staan in die kalenders de namen van degenen die de uitspraak deden er wel bij. Einstein zei bijvoorbeeld: ‘Probeer geen persoon van succes te worden, maar een persoon van waarde.’ Martin Luther King: ‘Vertrouwen is het zetten van de eerste stap zonder dat je de hele trap ziet.’
Vaak zijn de spreuken gericht op de werksituatie, soms zijn ze bedoeld om je privé tot nadenken aan te zetten. Zoals deze: Om nieuwe dingen in je leven toe te laten, zul je soms eerst oude dingen los moeten laten.’
Vier uitspraken, van willekeurige mensen: je kunt ze naast je neer leggen, of onder je kussen, of er even serieus bij stil staan: wat kan ik er mee?
Heb je altijd deskundige, geleerde of beroemde mensen met bijzondere uitspraken? Volgens mij kunnen kinderen het ook. Je moet ze natuurlijk wel tijd geven. En die uitspraken opschrijven.
Afgelopen week had ik er eentje, die me de hele week is bijgebleven. Niet ingestudeerd, niet beredeneerd, maar geheel spontaan kwam de zin er uit. Al pratend over een lesidee klonk plotseling: ‘Maar we zijn wel bezig met de geschiedenis van de toekomst!” Onze toekomst…
We zijn wel bezig met de geschiedenis van onze toekomst… Dat is zo. Elke dag weer. Hoe ouder je bent, hoe meer van de geschiedenis jouw eigen geschiedenis is. Je maakt voor een deel je eigen historie, en je hebt er ook voor een deel zelf de regie over… En hier had eentje dat al begrepen.
Zulke citaten kun je uit de bek van een kat niet optekenen. Een kat straalt van arrogantie (tenminste die Siamees van mij); een kat ziet het als onmogelijk minder dan 20 uur van de dag volslagen zinloos te besteden. Een kat ziet het als riskant enigerlei vorm van werklust te vertonen. Volslagen zinloosheid is de kern van zijn korte bestaan.
Zit een kat stil? Draait zijn kop? Zeker weten dat er enige vorm van ondeugd zit aan te komen. Ligt een kat stil? Dan zijn er twee mogelijkheden: het lijf ligt op een kachel te broeien uit puur zinloos genot, of er is een vliegend schepsel in de buurt dat maar beter snel de begrafenisverzekering kan regelen….
Beweegt een kat? Dan is het beest onderweg andermans begrafenis te organiseren, dan wel het beest is onderweg naar de eigen voerbak. Ik heb een kat nog nooit op een activiteit kunnen betrappen die niet onder een van de bovengenoemde categorieën valt.
Maakt een kat geschiedenis? Deze niet. Of misschien juist ook wel. Maar een onuitwisbare indruk?
Dat geldt niet voor die ene uitspraak, eerder genoemd. Als je tien/elf bent en je hebt begrepen dat je zelf elke dag bijdraagt aan je eigen geschiedenis door aan de toekomst te werken…
Om nieuwe dingen in je leven toe te laten, zul je soms eerst oude dingen los moeten laten. Bijvoorbeeld het idee dat grote uitspraken door grote beroemde mensen worden gedaan, en niet door kinderen, vlak voor je neus….