Zo, ik ben er weer. Met zoonlief naar een beroepenmanisfestatie… Ze worden groot, de kinderen. Nog even en de eerste vliegt uit. Misschien wel letterlijk.
Maar vanavond was de jongste aan de beurt. Op naar school en kijken wat er in de wereld te koop is. Het leger, software, de marine, cybersecurity….
Aan de ene kant: wat mooi als je nog niet echt voor de keuze staat (hoewel ik me wel afvraag wat er dan in zijn hoofd omgaat). Aan de andere kant: het gaat wel heel hard zo..
In elk geval: meneer sergeant deed heftig zijn best alle aspecten van de keuze voor net leger te laten zien, en vertelde ondertussen over zijn afwisselende carrière van zandhaas tot nu voorlichter…
Meneer nummer twee was van beroep software-engineer. Best slim dus. Alleen: een half uur luisteren leek wel een beetje op een saaie preek in de kerkdienst. Geen plaatje er bij, slechts het verhaal van persoonlijke belevenissen, zonder aankleding. Een soort nullen en enen. Net programmeren. En dat was het dan.
Geen cybersecurity, geen 3d-maakdingen, geen spetterende filmproductie, geen KLM. Ook voor zoonlief dus wat teleurstellend. Jammer, en een gemiste kans. School heeft zijn best gedaan.
Als bedrijven geen inzet plegen voor het vinden van nieuwe mensen, dan komen ze vast ook niet.
Zeker weten, he beroep van software-engineer is vanavond behoorlijk in achting gedaald. Dat wordt het niet….
De kat. Die maakt zich hier niet druk over. De kat kan met iedereen lezen en schrijven. Muizenvanger, kikkerdoder, grasmaaier, en vooral ook slaper. Geen beroepenmanifestatie, maar actie. Defensie, maar dan omgekeerd. Heerlijk, zo’n beestje. Op en top actie!