Gelukzalig trek ik het deurtje van de brievenbus open: het weekend van de vakbladen is weer aangebroken. Beide zitten verpakt in plastic; dat is niet duurzaam maar ik ben er blij om. Zo kan ik buiten in de regen al kijken wat er op de voorkant staat. Zo lees ik: ‘CNV Onderwijs positief over nieuwe pensioenregeling’ en ‘Schokkend dat leraren zelf ook pesten’. Heerlijk: dat wordt weer lekker lezen. En het weekend is een uur langer, dus kan het allemaal twee keer!
Oh heerlijk: die klungels bij het CNV hebben zich weer eens in de luren laten leggen: positief over pensioenen…. In hetzelfde blad staat dat de Tweede Kamer er mee ingestemd heeft de pensioenen voorlopig niet te indexeren. Kortom: je pensioen verliest jaarlijks koopkracht (ja, dat geldt ook voor jullie, jongedames), omdat het kabinet wil dat er in de periode, waarin het grootst aantal mensen met pensioen gaat, buffers worden opgebouwd. Wel, dan ben je toch echt van lotje getikt toch? Want tegen de tijd dat je die buffers nodig zou hebben gaan al die gepensioneerden langzamerhand naar een andere dimensie (vergeef me maar de kille wijze van uitdrukken).
Meester Paul uit Kerkrade schrijft dat ie een tabel las waarin stond dat hij 35 % minder verdient dan een willekeurig andere hbo-er. (Wat een sufferd, die Paul. Al die andere hbo-ers weten dat al lang; daarom werken ze ook niet in het onderwijs.) Maar goed: meester Paul vindt dat ie, nu aan het eind van de maand het geld op is kan stoppen met het maken van groepsplannen. Bovendien kan ie nu alleen nog beginnen aan professionalisering als helder is wat een certificaat netto in het laatje brengt…Heerlijk, eindelijk een meester die kan rekenen. Ik heb meteen teruggeschreven dat ie eens in gesprek moet met de voorzitter van de Bond van Vrije Siamezen!
Wat denk je ervan: van Groepsplan naar Beleggingsplan….
Verder ‘blijkt uit onderzoek’ dat leraren zelf ook pesten. Eerst wat ongelovig, maar bij lezing toch steeds meer ervan overtuigd dat hier een bron van ellende in de school bleek ontdekt, ben ik onmiddellijk aan tafel gaan zitten om hier een oplossing voor te bedenken. Voor eens en voor altijd moest duidelijk worden dat onze lichtende voorbeelden, de leraren, die ons leven kunnen maken en breken, ook voor elkaar bronnen van begrip en liefde moeten zijn.
Eerst nodigde ik mijn beide zonen aan tafel: of zij wel eens hadden geconstateerd dat leraren elkaar zaten te pesten. Beiden vertelden verschrikkelijke staaltjes uit de dagelijkse praktijk als het massaal voor-de-beurt verorberen van verjaardagstraktaties, het verstoppen van digibordpennen, dat soort dingen. Ze zeiden er bij dat je het vaak ook wel kon afzien aan de gezichten van leraren, wie er vaak gepest werd. Dat waren er heel wat…
Meteen heb ik Wifi aan tafel genodigd. Daar moest ik toch al een 40-uur-gesprek mee voeren, dus dat kwam goed uit. Samen hebben we, na ampel overleg, de FTT opgezet, en er natuurlijk ook het AFTAP bij ontwikkeld. Voor ons was dat een uurtje werk, en nadat we er nog een AFTAP-app bij hebben gemaakt zullen wij weldra binnenlopen.
* FTT= Frikken Treiter Test
* AFTAP = Algemeen Frikken Treiter Afleer Programma
Dan, eindelijk, hebben we (Wifi en ik) ons langverwachte gesprek gevoerd over de 40-urige-werkweek. Ik kan je vertellen: dat gaat nog een heel verhaal worden.
Denk maar eens mee. In het onderwijs kennen we lesuren, lesgebonden uren, taakuren, pauze-uren, vakantie-uren, compensatieverlof-uren, BAPO-uren (hoewel dat nu weer anders heet), ouderschapsverlof-uren, professionaliserings-uren…(het is toch verdorie ook geen wonder dat er geen vrije uren meer overblijven). Nu moeten al deze uren samengeperst worden in een 40-urige werkweek.
Na wat aftastende schermutselingen en mijn uitleg kwam Wifi met het voorstel een en ander aan het bestuur van de Bond van Vrije Siamezen voor te leggen (omdat aldaar al heel wat kennis van zaken bestond betreffende vrijheden). Wordt vervolgd dus.
