Vandaag was het weer de traditionele Tweede Pinksterdag. Een rustdag om uit te rusten van het feest van de geest.
Gewoontegetrouw wordt er vroeg opgestaan, waarna (zo nodig gewapend met paraplu en regenjas) de reis wordt aangevangen naar de Pinkstermarkt. Gelukkig bleken de regenattributen ditmaal overbodig, want de zon verwarmde de vroege vogels al direct. Dat is maar goed ook, want op zo’n Pinkstermarkt is het slecht toeven.
Wie naar binnen (= een buiten achter het hek) wil moet betalen. Daarna wordt men gebrandmerkt met een stempel (ik heb horen verluiden dat er ooit sprake is geweest van het oormerken van bezoekers, maar daar is voorlopig, gezien de kosten, vanaf gezien). Gestempeld en al betreden mijn voruw en ik het heilige (en ditmaal droge) marktgras. Een onvoorstelbaar fenomeen ontvouwt zich voor onze ogen!
Tientallen vroege vogels hebben de mooie grasmat bedekt met kleedjes, tentjes, overkappingen en parasols. De grond is bedekt met rommel in diverse gradaties: van gewone, overbodige spullen tot de meest afschuwelijke troep, die je je schoonmoeder nog niet eens wilt geven.
Al die spullen worden bewaakt. Vrouwen, die enthousiast de rotzooi staan aan te prijzen. Mannen die zich onverschillig achter de troep verschuild hebben. Mannen die, als waren ze hun eigen bouvier, hun spullen bewaken als zouden dieven er mee heen willen vlieden. Vrouwen, die je aankijken met een omfloerste blik, waarmee ze willen zeggen: alsjeblieft, koop, want dan ben ik van de spullen af en kan ik, liefst nu, al naar huis…
Het publiek: al even bijzonder. Je struikelt over verdwaalde kleine kinderen. Kinderwagens drukken voortdurend ‘per ongeluk’ in je hakken.
Rijen dik staan ongeïnteresseerden bij de enkele doos met boeken, en ze blijven er staan, he, ook als jij er even bij wilt. Rollators, die hele volksstammen ophouden. En net als je denkt: nu kan ik even tempo maken, staat de familie Bunt midden op het pad stil om eens uitgebreid de BBQ van gisteravond te bespreken.
Heerlijk, zo’n Pinkstermarkt. Wat een gedoe. ’t Is dat mijn vrouw zoveel interesse heeft voor ouwe troep, anders…. zou ik ook gaan. Scoor altijd wel een boek!
De kat vindt het ook leuk. Allereerst kan ze langer uitslapen, de kunst die ze het best beheerst. Ze hoeft er ook de Bond van Vrije Siamezen er niet bij te halen. Immers: het is haar troep niet.
En als wij binnen stappen met nog meer aangekochte hebbedingetjes mag zij ze controleren op bommen, etc. Immers: je bent Siamees of je bent het niet.